Buona navigazione con NihilScio!  Pagina facebook
NS NihilScio
Home  Educational search engine Auxilium
Coniugazione/declinazione
(Es. pueris - amati sunt ...)

á       é       è       ì       í       ò

    ó       ù       ú       ü      ñ      ç
Traduci in Latino (beta)
It En Es
Vocaboli trovati
furere = infuriare Verbo attivo INFINITO Presente
(Di seguito i dettagli)
- Coniugazione completa di furere furere = furere: Verbo attivo INFINITO Presente
significato
Presente
furĕreinfuriare
Coniugazione di: furo, furis, furui, - , furĕre
coniugazione: 3 - intransitivo - attiva
(Ita) = infuriare, intr.,
  
(eng) = rage,    be made,    be furious,    be wild,   

(esp) = embravecer,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
ego furo
tu furis
ille furit
nos furīmus
vos furītis
illi furunt
Io infurio
Tu infuri
Egli/Ella/Esso infuria
Noi infuriamo
Voi infuriate
Essi/Esse/Loro infuriano
INDICATIVO
Imperfetto
ego furēbam
tu furēbas
ille furēbat
nos furebāmus
vos furebātis
illi furēbant
Io infuriavo
Tu infuriavi
Egli/Ella/Esso infuriava
Noi infuriavamo
Voi infuriavate
Essi/Esse/Loro infuriavano
INDICATIVO
Perfetto
ego furui
tu furuisti
ille furuit
nos furuĭmus
vos furuistis
illi furuērunt, furuere...
Io infuriai
Tu infuriasti
Egli/Ella/Esso infuriò
Noi infuriammo
Voi infuriaste
Essi/Esse/Loro infuriarono
INDICATIVO
Passato prossimo
ego furui
tu furuisti
ille furuit
nos furuĭmus
vos furuistis
illi furuērunt, furuere...
Io ho infuriato
Tu hai infuriato
Egli/Ella/Esso ha infuriato
Noi abbiamo infuriato
Voi avete infuriato
Essi/Esse/Loro hanno infuriato
INDICATIVO
Trapassato prossimo
ego furuĕram
tu furuĕras
ille furuĕrat
nos furuerāmus
vos furuerātis
illi furuĕrant
Io avevo infuriato
Tu avevi infuriato
Egli/Ella/Esso aveva infuriato
Noi avevamo infuriato
Voi avevate infuriato
Essi/Esse/Loro avevano infuriato
INDICATIVO
Trapassato remoto
ego furui
tu furuisti
ille furuit
nos furuĭmus
vos furuistis
illi furuērunt, furuere...
Io ebbi infuriato
Tu avesti infuriato
Egli/Ella/Esso ebbe infuriato
Noi avemmo infuriato
Voi aveste infuriato
Essi/Esse/Loro ebbero infuriato
INDICATIVO
Piuccheperfetto
ego furuĕram
tu furuĕras
ille furuĕrat
nos furuerāmus
vos furuerātis
illi furuĕrant
Io avevo infuriato
Tu avevi infuriato
Egli/Ella/Esso aveva infuriato
Noi avevamo infuriato
Voi avevate infuriato
Essi/Esse/Loro avevano infuriato
INDICATIVO
Futuro semplice
ego furam
tu fures
ille furet
nos furēmus
vos furētis
illi furent
Io infurierò
Tu infurierai
Egli/Ella/Esso infurierà
Noi infurieremo
Voi infurierete
Essi/Esse/Loro infurieranno
INDICATIVO
Futuro anteriore
ego furuĕro
tu furuĕris
ille furuĕrit
nos furuerĭmus
vos furuerĭtis
illi furuĕrint
Io avrò infuriato
Tu avrai infuriato
Egli/Ella/Esso avrà infuriato
Noi avremo infuriato
Voi avrete infuriato
Essi/Esse/Loro avranno infuriato
CONGIUNTIVO
Presente
ego furam
tu furas
ille furat
nos furāmus
vos furātis
illi furant
Io infuri
Tu infuri
Egli/Ella/Esso infuri
Noi infuriamo
Voi infuriate
Essi/Esse/Loro infurino
CONGIUNTIVO
Imperfetto
ego furĕrem
tu furĕres
ille furĕret
nos furerēmus
vos furerētis
illi furĕrent
Io infuriassi
Tu infuriassi
Egli/Ella/Esso infuriasse
Noi infuriassimo
Voi infuriaste
Essi/Esse/Loro infuriassero
CONGIUNTIVO
Perfetto
ego furuĕrim
tu furuĕris
ille furuĕrit
nos furuerĭmus
vos furuerĭtis
illi furu;ĕrint
Io abbia infuriato
Tu abbia infuriato
Egli/Ella/Esso abbia infuriato
Noi abbiamo infuriato
Voi abbiate infuriato
Essi/Esse/Loro abbiano infuriato
CONGIUNTIVO
Piuccheperfetto
ego furuissem
tu furuisses
ille furuisset
nos furuissēmus
vos furuissētis
illi furuissent
Io avessi infuriato
Tu avessi infuriato
Egli/Ella/Esso avesse infuriato
Noi avessimo infuriato
Voi aveste infuriato
Essi/Esse/Loro avessero infuriato
CONDIZIONALE
Presente
ego furĕrem
tu furĕres
ille furĕret
nos furerēmus
vos furerētis
illi furĕrent
Io infurierei
Tu infurieresti
Egli/Ella/Esso infurierebbe
Noi infurieremmo
Voi infuriereste
Essi/Esse/Loro infurierebbero
CONDIZIONALE
Passato
ego furuissem
tu furuisses
ille furuisset
nos furuissēmus
vos furuissētis
illi furuissent
Io avrei infuriato
Tu avresti infuriato
Egli/Ella/Esso avrebbe infuriato
Noi avremmo infuriato
Voi avreste infuriato
Essi/Esse/Loro avrebbero infuriato
IMPERATIVO 
Presente
fure
furite
Futuro
furito
furito
furitote
furunto
infuria
infuriate

infurierai
infurierà
infurierete
infurieranno
INFINITO  
Presente
furĕreinfuriare
INFINITO  
Perfetto
furuisseavere infuriato
INFINITO  
GERUNDIO
furendi, furendo, furendum, furendo...di infuriare
ad a infuriare
infuriare
da, con.. infuriare
PARTICIPIO significato
Presenteche infuria
Maschile 
SingolarePlurale
Nom.furens
Gen.furentis
Dat.furenti
Acc.furentem
Voc.furens
Abl.furente, furenti...
furentes
furentium
furentibus
furentes
furentes
furentibus
Femminile 
Nom.furens
Gen.furentis
Dat.furenti
Acc.furentem
Voc.furens
Abl.furente, furenti...
furentes
furentium
furentibus
furentes
furentes
furentibus
Neutro 
Nom.furens
Gen.furentis
Dat.furenti
Acc.furens
Voc.furens
Abl.furente, furenti...
furentia
furentium
furentibus
furentia
furentia
furentibus
Coniugazione di: furitur, furebatur, , - ,
coniugazione: 3 - intransitivo - Impersonale
(Ita) = infuriare, intr.,
  
(eng) = rage,    be made,    be furious,    be wild,   

(esp) = embravecer,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
furitur
si infuria
INDICATIVO
Imperfetto
furebatur
si infuriava
INDICATIVO
Futuro semplice
furetur
si infurierà
CONGIUNTIVO
Presente
furatur
si infuri
CONGIUNTIVO
Imperfetto
fureretur
si infuriasse
CONDIZIONALE
Presente
fureretur
si infurierebbe
Continua la ricerca sul web con NihilScio NS-NihilScio©2009-2021